नागपूर : मोहननगरातील रूपम साखरे (Roopam Sakhare) यांच्या घरची परिस्थिती हलाखीची होती. किलोभर पोहे घेऊन कस्तुरचंद पार्क परिसरातील फुटपाथवर पोहे (Tarri Pohe) विकण्याचा व्यवसाय सुरू केला. याच फुटपाथवर साखरे यांना जगण्याचे अर्थशास्त्र सापडले. पुढे केपी की पोहा टपरी अशी त्यांची ओळख झाली. पाहता पाहता व्यवसाय तेजीत आला. बारा तासांमध्ये नव्वद किलोंपेक्षा अधिक पोहे तयार केला. त्याचा विक्रम रूपम यांच्या नावावर आहे. रूपम यांनी तयार केलेले पोहे ही नागपूरची ओळख बनली. ते चर्चेत आले ते दरवर्षी कुटुंबाला घेऊन नव्या देशात विदेशवारी करतात म्हणून. दरवर्षी रूपम प्राप्तीकरही भरत होते. श्रीमंतीचा कधी आव आणला नाही. दुकानात आल्यानंतर खाकी कपडे परिधान कत. हातात सराटा घेऊन कढईत पोहे तयार करीत. पोहे तयार झाले रे झाले की, खवय्यांची गर्दी होत असे. दुचाकी नव्हे तर फोर व्हीलरवालेही रूपम यांच्या हातचे तर्री पोहे खाण्यासाठी येत असतं. स्वतःची आर्थिक परिस्थिती सुधारल्यानंतर त्यांनी अनेकांना मदतीचा हात दिला.
रूपम साखरे यांनी तयार केलेले पाहे देशाविदेशातही पोहचले. विदेशी लोकही हातात प्लेट घेऊन त्यांच्या हाताने तयार केलेले तर्री पोहे खात. पोहे, त्यावर तर्री आणि वर अर्धा टमाटर ही रूपम यांच्या पोह्यांचे खास वैशिष्ट्ये होते. सुमारे 45 वर्षे कस्तुरचंद पार्क येथे पोहे विक्रीचा व्यवसाय त्यांनी केला. रूपम दररोज सकाळी होंडा सिटी कारमधून घराबाहेर पडत. भाजीपाला विकत घेण्यासाठी भाजी मंडईत जातं. त्याच गाडीत पोह्याचे पोते आणत होते. दिवसभर प्रत्येक पंधरा ते वीस मिनिटांना त्यांना कढईभर पोहे तयार करावे लागत होते. त्यांच्या निधनाने नागपूरकरांना पोहे खिलविणारा उदार माणूस आता परत येणार नाही. रूपम साखरे हे चना, मसालेदार रस्सा पोह्याबरोबर द्यायचे. हा टपरीवरचा पोहेवाला टॅक्स पेअर होता. या व्यवसायाने सुबत्ता आली. चांगले दिवस त्यांना बघायला मिळाले होते. आता त्यांच्यामागे पत्नी, मुलगा, मुलगी आहे. पण, रूपम यांच्या हातच्या पोह्यांची चव जरा हटके होती. त्यामुळं आता ती चव चाखणाऱ्यांना रूपम साखरे यांची नक्कीच आठवण येईल.